Şikâyet İştah Keser

Yıllardır karşılaştığım için şaşırmıyorum ama yinelendiği için not düşmek, “haklı olabilirsiniz ama biraz da abartıyorsunuz” demek gerekiyor galiba. Pek çok genç çizer, yeteneklerinin karşılığını alamadıklarını, ele emeği göz nuru çizgi romanlarıyla kimselerin ilgilenmediğini söylüyorlar. Buna göre yayıncılar paragöz, yetersiz, ufku dar ve külliyen korkaklardan oluşuyor. Genellikle sessizce dinliyorum söylenenleri, peşi sıra çizilmiş sayfalardan örnekler gösteriyorlar, bakıyorum. Güzel kareleri olan, hepi topu 5-10 sayfa işler oluyor bunlar çoğunlukla. Gerisi nerde? Kimiler fikrimizi çalarlar endişesiyle acıcık gösteriyormuş. Hoş inanmıyorum ama kim neyi çalacak ki ? Çizgi romancılar kapıya dizilmiş, fikir diye meliyorlar sanki…Pat diye çizecekler sanki…Nerde o üreticiler ben bilmiyorum. Güzel ilüstrasyon yapmak iyi çizgi roman yapacağınızın garantisi değildir. Çizgi roman devamlılık gerektirir, sabır ister. Her şeyden önemlisi ardışıklık ilkesi anlatının temelini oluşturur. Sadece kimi kareleri güzel olan beş on sayfaya bakıp bir yayıncı bunları yayınlarım derse yalan söyler. Mevcut formatlar düşünülürse en az 46 sayfa çizmeniz gerekir. Anladığım ve duyduğum kadarıyla genç çizer arkadaşlar, çizebilmeleri için yayıncılardan avans istiyorlar. Hep verdiğim örnektir, hangi büyük edebiyatçı, bugün henüz yazmadığı roman için avans alıyor ki? Amatörce çalışan, hayatı boyunca muhtemelen çok değil, yirmi sayfalık bir çizgi roman yapmamış birine neden ön ödeme yapılsın ki? Üstelik hani aşkla çiziyordunuz, hani çizgi roman için yanıp tutuşuyordunuz? Önce üretmek sonra şikâyet etmek lazım sanki… Günümüz koşullarında tamamlanmış iyi bir çizgi romana talip olacak bir yayıncı mutlaka bulunur, dertlenmeyin…