Olağanüstülükler İçinde Kadın Aklı

(…) Tardi, Turkiye’de cok bilinmemekle birlikte, kendi adima hemen sayabilirim, yasayan en buyuk cizgi roman ustalarindan biri. 1946 dogumlu, Fransa’nin guneyinde dogmus, cesitli hikâyelerinde siveli konusan Marsilyalilari, Lyonlulari anlatmasi tesaduf degil. Cizgi romana altmisli yillarin sonunda Pilote dergisi cevresinde baslamis. O cevrede yer alan genclerin, Christin ve Giraud gibi birlikte calistigi isimlerin ortak ozelligi, anaakim cizgi roman anlayisinin disina cikmalariydi. Nasil bir hikâyeci oldugunu bu baslangic noktasi acikca beyan ediyor aslinda. Tardi, o yillarda, pek cok yasiti gibi Herge’in ligne clair (acik berrak) cizgi tarzini kullanan, fotograf ayrintisinda arkaplanlar tercih eden, komiklestirerek cizen biriydi. Yetiskin okurlara yonelik siyasi dertleri olan calismalar yapmak istiyordu. Bu iki egilimi yillar icinde nerdeyse hic degismedi. Leo Malet, Louis-Ferdinand Celine gibi iyi edebiyatcilardan uyarlamalar yapti, piyasa beklentilerinin aksine siyah beyaz cizmeyi yegledi. ‘Sanat’ cizgi romani yapmak istemiyordu ama anaakim cizgi romanin okurlarini da hedeflemiyordu. O yuzden olabilir, gelenek ve modern arasinda kaldi hep, ikisine de dâhil olmadi sanki… Her zaman sehre yeni gelmis bir gocmen gibiydi, diger yandan sehri, sehrin sahiplerinden daha iyi taniyordu.

Yazinin tamami icin link