Gırgır Hakkında Bir Kitap – Sahi Gırgır kaç satıyordu?

Bugün Murat Kürüz’ün kitabı Son Efsane Gırgır’ı okumayı bitirdim. Geçtiğimiz Eylül ayında yayımlanmış olan kitap, Gırgır, Fırt ve Limon dergilerinde, ayrıca Sabah gazetesinde çalışmış Murat Kürüz’ün gözünden Gırgır efsanesine bakıyor. Gırgır’ın neden bu kadar popüler olduğu, neden kapandığı, ve neden bir daha Gırgır gibi bir derginin çıkmayacağı sorularına yanıt arıyor Kürüz. Elbette kitabın Gırgır’a içeriden bir bakış sunması bu sorulara nesnel bir cevap verilmesini önlüyor. Sonuç olarak kitap Gırgır’ın efsanesini daha da büyütme işlevi görüyor.

Murat Kürüz, kitapta Gırgır’ın tirajıyla ve dünyanın en çok satan kaçıncı dergisi olduğuyla ilgili spekülasyonlara bir yenisini ekliyor: “1979-1980 yılına geldiğimizde Gırgır bir milyon satmayı başarıyor…Bu yüzden Gırgır dünyada en çok satan üçüncü dergi olarak bilinir. Bu yanlıştır. Neden mi? Aslında Gırgır üçüncü değil birincidir… Birinci sıradaki Krokodil, SSCB’de çıkan ortak dille yazılmış tek dergidir. Parti yayını organı gibidir. Tirajının doğruluk payı tartışılır. Rusya nüfusuna göre satışı çok abartılmıştır. İkinci dergi Mad dergisidir. Amerika’da çıkar. Ama bir çok ülkede farklı dillere çevrilip basılır. Onun için satışları bir milyonu aşar. Amerikan nüfusuna göre o da büyük bir satış oranına sahip değildir” (s. 57)

Kürüz, Gırgır’ın kapanışıyla ilgili olarak da farklı bir iddia ortaya atıyor. Gırgır’ın Ertuğrul Akbay’a satılıp bir gece ansızın baskınla ele geçirildiği iddiasının doğru olmadığını, bu olaydan 10-12 gün önce Oğuz Aral ve Haldun Simavi arasında hisse kavgası sonucu bir kopma yaşandığını fakat Aral’ın bunu ekipten son dakikaya kadar sakladığını öne sürüyor. Bu süreç içerisinde kendisine de Gırgır’ın başına geçmesi için teklif geldiğini, kendisinin Limon’u çıkaran ekip içinde olmasından dolayı bir tereddüt yaşayıp teklifi kabul etmediğini de ekliyor.

Epsilon’un yayıladığı bu kitabın benim gözüme çarpan, editörün ise belli ki gözünden kaçmış birtakım hatalarından da bahsetmek istiyorum. İlk olarak, kitapta çok sayıda yazım yanlışı var. Ayrı yazılması gereken –de’ler ve –ki’ler bitişik, bitişik yazılması gerekenler ayrı yazılmış çoğu yerde. Ayrıca kitapta çeşitli tekrarlar var. Örneğin Kürüz Oğuz Aral’ın yazdığı bir senayoyu kendisine göstermesini ve el yazısı olan bu senaryoyu halen sakladığını iki yerde benzer kelimeler kullanarak anlatıyor. Kitabın arkasında yer alan Gırgır’dan seçmeler kısmında ise 133 ve 169. sayfalarda Serhat Gürpınar’ın aynı karikatürlerinin yer aldığını görüyoruz. Umarız kitap ikinci baskısını yaparsa bu hatalar düzeltilir. Hatalar bir yana Gırgır hakkında yazılmış ilk kitap olması Son Efsane Gırgır’ı önemli kılıyor.