Kara Veda

Kara Veda, Manga örneği olarak gösterilmiş, fasiküller için verilen kutunun arkasında şöyle yazıyor: “..manga türüyle dedektiflik öyküsünü bir araya getiren başarılı bir çalışma”. Yanlış bir ifade olmuş, Manga bir tür (genre) değil her şeyden önce. Kaldı ki Kara Veda, bana kalırsa bir Manga da değil. Manga fanları Japonya’da, hadi diyelim Uzakdoğu’da üretilmemiş bir çizgi romanı Manga saymayabiliyorlar. Elbette böyle düşünmüyorum ama Amerikalılar gibi siyah-beyaz çizilmiş, çok sayfalı her çizgi romanı manga sayacak da değilim. Kara Veda, manga olmadığı gibi gerçekten niteliksiz de bir çalışma. Anlaşılır bir öyküsü yok, dedektiflik türünün klişelerini kullanıyor olmasa nerede-ne yaşanıyor o bile bilinemeyecek. Üstelik, çevirisi de bu muğlak ve kendine hayran laflar eden metni sarihleştirmiyor. Bir polis komiseri ceset hakkında “subliminal suçlu” diyebiliyor veya dedektif, holistik doktoru ziyaret ediyor, homeopatik ilaçlar satan bir dükkana giriyoruz vesaire… Manga, sayfa sayısı nedeniyle, oldukça hızlı çizilir, sayfadaki kare sayısı ister istemez azdır…Tüm bunlar, Kara Veda’daki çizgilerin özensizliğini de meşrulaştırmıyor. Doğan Kardeş’in en zayıf yanı bu ilavesiydi, iyi ki bitti...