İlk İşaretler

(…) ilk dönem öyküleri, kareleme anlayışından kurguya, öykü anlatımından tiplemelere kadar frankofon çizgi romanları andırmaktadır. Çizim tekniğine bakıldığında ilk göze çarpan mürekkebi sulandırarak (lavi) çiniyi kullanmasıdır. Laviyi renk ya da derinlik vermek için kullanırken, karelerde net siyah sınırlı olarak yer almaktadır. Tiplemelerin tıknaz, enine iri veya kalın çizilmesi, kemikli yüzler, soğuk ve rutubeti çağrıştıran kışlık giyecekler kullanılması kimi zaman Fransız çizer Bilal’i hatırlatmaktadır. Bilal’in durağan, her biri “resim” olan karelerini tarz olarak hissettiren sahne tasarımlarından dahi söz edilebilir. Bilal çağrışımlarını o denli önemseyerek yazmıyorum. Çıkış öyküleri ve ilk arayışlar olarak okunması gereken bu üretimlerde Gönülay farklı bir çizer olduğunun işaretlerini de açıkça vermişti. Otantik ayrıntılara gösterdiği özen, fantastik öğelerle yüklü dünyasını yerelleştirme çabası yenilikçi olarak hemen fark edilmekteydi aslında.
[“Suat Gönülay’ın İlk Dönem Hikâyelerinden”... M.Cemgil imzalı yazıdan alıntı]
link