alan moore üzerine değinmeler (1)

okumayanlar aşağıdaki linkten ulaşabilirler ancak öncelikle şöyle bir özet geçmekte fayda var sanırsam:

çizgi roman, edebiyat ve tempo

24 aralık'ta can, tempo dergisinde gözüne çarpan bir detayı koloni'ye taşıdıi. v for vendetta'yla ilgili olan habere sonrasında eklediğimiz yorumlar alan moore'la ilişkili genişledi doğal olarak. benim muhalif benzetmeme levent "hem popüler hem muhalif olunur mu?" sorusuyla karşılık verdi, sonra noam chomsky örneği geldi ve bugün cüneyt'in bu başlığı yeni keşfetmesiyle günler sonra tekrar alevlendi bu tartışma.

levent, daha o zaman alan moore'u ayri bir başlıkta tartışmaya açalım demişti, ben de o zamandan beri ne yazsam diye düşünmeye başlamıştım. öncelikle belirtmem gerekir ki noam chomsky benzetmem o kadar da uygun düşmemiş orada, belki levent'in efsane ve popülerlik üzerine kurduğu yaklaşımına che guevara ile yanıt vermem daha doğru olurmuş :)

neyse efendim, günümüzde çizgi romanla ilgilenen birinin alan moore adını duymaması imkansız gibi birşey ancak kaçımız (alan moore'dan bağımsız konuşuyorum aslında) karşılaştığımız, duyduğumuz efsanelerin ardına bakmaya yanaşıyoruz. başlığa (1) ibaresini koydum zira bugunku bu yazı bir başlangıç aslında, aklımda değineyim dediğim birkaç birşey oluştu, o aklımdakileri önümüzdeki günlerde yazdıktan sonra ne zaman devamını getiririm veya bu yazacaklarım ne kadar sürer inanın ki bilmiyorum ancak başarırsam bir yazar hakkında gerçekleştirdiğim, kişisel bir yol hikayesi olacak bu yazı dizisi. söyleyeceklerimin hepsi yeni olmayacak belki, koloni e-group'ta daha önce söylediğim şeylere tekrar değineceğim ancak böylesi daha derli toplu olacak. amaçladığım şey her ne kadar eserlerinden çok yazar, bir insan olan alan moore üzerinde durmak olsa da elbette ki bir sanatçıyı eserlerinden bağımsız değerlendirmek mümkün değil, bu sebeple ucundan, köşesinden de olsa çizgi romanlar da dahil olacak bu yolculuğa.

çizgili hayat kılavuzu yayınlandığında üniversite 2. sınıftaydım galiba. yanılmıyorsam alan moore'un adına ilk olarak bu kitapta, seksenlerin üç büyükleri diye geçen watchmen, dark knight returns ve maus'a değinilen bir paragrafın içinde rastlamıştım. ancak alan moore'un ilk okuduğum çizgi romanı watchmen değil v for vendetta oldu (belki bunun da bir etkisi vardır, aradan geçen bunca zamana rağmen v for vendetta hala alan moore'un en sevdiğim çizgi romanıdır). v for vendetta'ya öncelik vermemin sebebi o dönem 1984 ve ardı ardına tekrar türkçeye çevrilen cesur yeni dünya ve fahrenheit 451 romanlarıyla kara ütopyolar arasında gezinip durduğum bir döneme denk gelmesiydi.

bu tanışma hikayemden sonra isterseniz hep beraber alan moore'un hayatına bakalım kısaca:

...

devam edecek...