Kitaplar ve Şarkılar

(…) Sınırları belirlenmiş, normlarla daraltılmış bir "sosyal ya­şam" anlayışının karşıtında yer alan Conan, Ho­ward'ın fantezisinde kitapları biraz da "özgürlüğü daraltıcı" buluyor. Okumuyor, yaşamı kurallar için­de algılayacaksa bu yalnızca "çeliğin ve içgüdüle­rin" kuralları oluyor. Çünkü Conan "uygar" bir in­san değil, bir "barbar". Serüvenlerinin hemen hepsinde sofistike hale getirilmiş yaşama duyduğu tepkiyi belirtiyor. Conan bir ağaç dibinde, toprağın üstünde uyuyabilen; günlerce salt yaban yemişleri yiyerek ormanlarda dolaşabilen; yalnızlığı, kalabalık insan topluluklarının bulunduğu kentlerden çok daha güvenli gören; ancak canı istediğinde yumuşak ya­takların, görkemli ziyafet sofralarının ve yatağını paylaşacak kadınların da özlemini duyan bir kahra­man. Şarkıları ve müziği de "kadınca" buluyor Co­nan; onların insanları yanılttığını, uyuşturduğunu dü­şünüyor. Ama güzel sesler karşısında etkilendiğini de gizleyemiyor (…) [Burak Eldem’in bir yazısından….]