Çizgi roman ve göndermeler üzerine

Son zamanlarda okuduğum bir çizgi roman (yanda kapağını gördüğünüz The Living and The Dead) eğer iyi yapılmışşa göndermelerin öykü anlatmada nasıl etkili bir husus olduğunu bir kez daha anlamama neden oldu. Bence göndermeler öyküye gömülen motifler olmanın ötesinde öyküyü şekillendirebilecek en önemli etkenlerden birisi.

The Living and the Dead'in yaratıcıları da bu noktadan yola çıkarak en klasik korku romanlarından biri olan Mary Shelley'in Frankenstein'ına bir devam yazmışlar. Frankenstein'a yapılan göndermelerin coğunluğu kendilerine romandaki canavarı esas alırken bu çizgi roman canavarın yaratıcısı Dr. Frankenstein'ı kendine esas alıyor ve romanın kaldığı yerden onun hikayesini anlatıyor. Ayrıntılara fazla girmeden şunu da belirteyim, çizgi romanı başarılı bulmamın bir diğer nedeni de ilk başlarda üstü kapalı olarak yapılan bu göndermenin çizgi roman ilerledikçe okuyanlar tarafından adım adım keşfedilmesi.

Aslında göndermeler çizgi romanlarda çokça alışık olduğumuz bir şey. Ama sanırım yapılan göndermeyi başarılı kılan şey atıf yapılan eserin yazar/çizer tarafından iyice özümsenmesi.

http://thelivingandthedead.com