Notlar (2)

Yeni çıkan hemen her çizgi dergisi varolan mizah dergilerini eleştiriyor, mutlaka farklı bir yön çizeceklerini vurguluyorlar. Öte yandan çoğu hemen kapanıyor ve aslına bakılırsa tüm iddialarına rağmen benzer formülleri uyguluyorlar. Üstelik bir çizerin yetişmesi için gerekli ortam ve zaman pek olamadığı için iyi kadrolarla da işe başlayamıyorlar. İyi çizgiciler, iyi öykücüler olmayınca çabuk kapanıyorlar.

Bir arkadaşım yeni çıkan dergilerdeki çizgi kalitesinin çeyrek asır öncesiyle kıyaslanmayacak ölçüde kötü olduğunu söyleyerek “hani ortaçağ zihniyeti diyorlar vallahi bu o işte” dedi. Gırgır’ın en büyük hizmeti genç çizerlere dergide işleri yayınlamasa bile yüksek telifler ödemesiydi. Bu teşvik, yetenekli ama tembel, sabır bilmez pek çok adamı çizgiciliğe bulaştırmıştır. İster istemez yeniden çizmeyi özendiren bir sistem oluşturmuştur.

Bugün çizenler daha inatçı ve tutkulu adamlar gibi geliyor bana. Geçmişle kıyaslanırsa para için çalışmıyorlar her şeyden önce. Meslek kalıplarından çok özlemle çiziyorlar. Çizgi kalitesinin düştüğü fikrine katılıyorum ama daha heyecanlı çizgiciler var artık.