En Güzel Frankenstein

Berni Wrightson, 1968’den bu yana çizimle uğraştığı halde, bir yıllık bir “mektupla öğrenim” kursu dışında herhangi bir eğitim görmedi. Çizmeye çok küçük yaşlarda başladı. Profesyonel illüstrasyona 25 sene önce Baltimore Sun’da “editorial cartoonist” (günlük siyasî olayları hicveden karikatürler çizen kişi) olarak başladı. Bu yıllarda ona en büyük destek Al Williamson’dan geldi. Williamson da, Wrightson gibi, siyah beyazda elde ettiği olağanüstü taramalarıyla tanınır. Bir Çizgi Roman fuarında tanıştığı bu genç çizerden öylesine etkilendi ki Williamson, ilk çalışmalarında onun sponsorluğunu üstlendi. Korku antolojileri için çizdiği birçok kısa hikayeden sonra, yazar Len Wein’le beraber, DC’nin Swamp Thing’ini yaratan Wrightson, bu dizideki çizgileriyle herkesçe tanındı.

Bu sayede gerek dramatik, gerekse grotesk hikayelerin tartışılmaz ustası ünvanını elde eden Wrightson, 1975’de Çizgi Roman sektörünün bir çıkmaza sürüklendiğini görerek bu alandan elini eteğini çekti. Uzun yıllar illüstrasyon, plak kapakları, “art portfolio”larla (her biri orjinaline sadık kalınarak çoğaltılmış ve bir zarfın veya dosyanın içine yerleştirilerek satışa sunulan çizimlerin yeraldığı koleksiyon baskılar) uğraştı. Bu arada da, Frankenstein’a ilgi duymaya başladı. Aslında ta sekiz yaşındayken büyülenmişti bu karakterden, özellikle de Boris Karloff’un oynadığı o klasik siyah beyaz filmi gördükten sonra...

İleriki yaşlarda, Mary Wollstonecraft Shelley’in orjinal romanını da okudu ve hayal kırıklığına uğradı. Roman, gerek Universal ve gerekse Hammer stüdyolarının filmlerinden çok farklıydı. Kitabın aslı, Hollywood’un ona bahşettiği etkileyiciliğe sahip değildi. Buna rağmen, yazıldığı dönemin çok dışında bir hayal gücünü barındırıyordu ve böylece, zaman içinde hep istediği bir şeyi yapmaya başladı Wrightson: Romanın Çizgi Roman adaptasyonu.

Ancak kısa sürede bunun mümkün olamayacağını da anladı. Roman, grafik anlatıma müsait değildi. Gene de vazgeçmedi ve romanı Çizgi Roman’a adapte edeceğine, orjinal romana illüstrasyonlar çizmeye karar verdi. Değişik zamanlarda konuyu çeşitli yayımcılarla tartıştığı halde, bu işe sırf zevk için başladı. Altı yıldan uzun bir süre boyunca, profesyonel işlerinin yanı sıra, bu projeyle uğraştı.

1977 ve 1978’de Tyrannosaurus Press’ten iki adet imzalı, numaralı, sınırlı baskıya sahip portfolio yayınladı. Burada ilk kez olarak Frankenstein için yaptığı çizimlerin bir kısmı yer alıyordu. Tahmin edilebileceği gibi, Wrightson’ın bu gibi çalışmalardaki ünü bilindiğinden, bu iki portfolio hemen satıldı. Böylece, proje için gereken para ve promosyon kendiliğinden gelmiş oldu. Burada, Çizgi Roman çalışmalarından tamamen farklı bir teknik kullanan Wrightson, yoğun olarak Franklin Booth’dan etkilendiğini saklamıyor. Booth, 1920’lerdeki eski tarz tahta gravürümsü çalışmalarıyla tanınan bir illüstratördür. Tıpkı Booth gibi, çapraz taramalı gölgelendirmeden kaçınan Wrightson, olağanüstü ayrıntılı, üç boyutlu sahneler yaratmayı başarmış.