Moebius ve Bilinç

Yirmi yaşındayken tipik ergenlik çağı ürünleri çizerdim. Aynı aşk ve kozmik sembolleri. Bu otomatikti, nefes almak gibi. Fakat daha sonra bunları düzenlemeye başladım; bunları alıp evren bilgime, diğer yaratıklarla olan ilişkilerime, kendime ve kutsal olana bütünleştirmeye başladım. İçimdeki belirsiz ve karanlık şeyleri canlandırıyordum. Doğaçlama. Onlara isim veriyorum, onları yavaş yavaş karanlıktan aydınlığa doğru itiyorum... Bilinçsizliğimi yok ediyorum. Böylece daha küçülüyor, daha az belirsiz oluyor. Uyuşturucu, alkol, kahve ya da tütün gibi zehirli hiçbir şeye inanmıyorum. Et yemem ve şekeri de fazla almamaya çalışıyorum. Uyuşturucu almak, bilincin düşüşüdür. İlk kullandığımda -ve bunu çok yaptım- pişman da değilim, ufkumu açtılar ve çok şey öğrendim. Fakat ben daha yüksek bir seviyeye uyuşturucu ile değil, kendi kendime, bilincimle ulaşmaya çalışıyorum (çünkü dediğim gibi uyuşturucular bir düşüştür) ve bu benim gerçek bilim-kurgumdur.