Sağolasın Ambrose Bierce Hikâyeleri!! (1)

Zagor, bir kış günü tek başına vadide yürüyormuş. O kadar düşünceliymiş ki ne kadar yol aldığını fark edememiş. Derken birdenbire bir sarayın giriş kapısının önünde bulmuş kendini. Sarayın süvarileri kalabalık bir biçimde etrafını sarmışlar, soğuk iliklerine işleyen Zagor sadece ısınacak bir yer aradığını söylemiş ve içeriye girmek için izin istemiş. Süvariler ne olur ne olmaz deyip Zagor’u Kral’ın karşısına çıkarmışlar.

“Kimsin” diye sormuş Kral, “ne iş yaparsın?”

Zagor, tanınmadığı için bir parça alınmış ama “kahramanım ben” demiş, “dünyayı kurtarmaktır sanatım”

Kral rahatlamış, Zagor’un yaptığı işle ilgilenmemiş, “düşmanım değilsin ya” deyip salıverilmesini isteyecekmiş ki, Vezir olacak kötü kalpli adam tıslayıvermiş:

“Efendim bu adam mizah bilmiyor, mizah bilmeyen dünyayı kurtaramaz…Düpedüz yalan söylüyor”

Zagor şaşırmış, onun şaşkınlığını fark eden Kral da huzursuzlanmış:

“Doğru mu mizah bilmez misin sen?”

Zagor, sıkılarak cevaplamış

“Çok bilmem ama bir arkadaşım var, o tamamlıyor beni”

Kral, homurdanmış, kimse sesini yükseltene kadar ne dediğini anlamamış

“Tehlikeli bir kahramansın sen!”

Birden çanlar çalmaya başlamış, içeriye elinde “Yeryüzünün En İnanılmaz Cezaları Yönetmeliği” olan yaşlı bir adam girmiş, durumu kulağına fısıldayarak anlatmışlar. Fısır fısır sesler epeyce sürmüş salonda. Kral ayaklarını gıdıklayan soytarıyı itekleyip konuşmuş:

“Şiddetli bir ceza istiyorum”

Zagor, konuşamayacak kadar şaşkınmış. Yaşlı adam öne çıkıp sinsice kıkırdamış:

“Efendimiz, ona öyle bir ceza vereceğiz ki daha şiddetlisi görülmemiştir”

“Nedir?”

“Bu mizah bilmeyen kahraman yaşamaya devam etsin”

Kral cezayı beğenmiş ve buyruğunu vermiş

[Aziz Tuna C.]